Open brief aan de dader!

Open brief aan dader!

Deze brief zul je misschien nooit lezen, maar de drang hem te schrijven kunnen ze niet langer onderdrukken. Teveel tijd was er voorbij gegaan, voor dat ze de moed konden opbrengen, hun gevoelens aan het papier toe te vertrouwen.
Je hebt een groot stuk van vele levens vernietigd, achterlatend vol onmacht, agressie, intense woede en wraakgevoelens. Iedere vorm van leven had je uit hun lichamen weggezogen.
Teveel jaren van hun leven lagen in jouw handen. Je was hun schaduw, hun stalker! Je leefde in je eigen gecreëerde wereld, die niets meer met de werkelijkheid te maken had. Je hebt niet alleen mij, maar meer mensen in je poel van verderf gestort. En nooit zul jij begrijpen wat je onschuldige hebt aangedaan. Je leefde van manipulatie, en de altijd eeuwige ontkenning. Je bleef ontkennen, en iedere schuld verwijzen naar het land der fabelen.

Hoe kunnen jou slachtoffers in godsnaam verder leven met deze zware littekens, die hun ziel heeft verminkt. Hoe sterk moeten ze nog blijven om te kunnen overleven met deze zware last, die jij op hun schouders hebt gelegd? Zonder enige vorm van spijt, draafde je door hun leven, denkend dat jij slachtoffer was. Je leeft je leven verder, je slachtoffer(s) achterlatend in wanhoop en verdriet, elke nieuwe dag, en dag vol intense angst en wantrouwen.

Ze zouden zich bevrijdt willen voelen van woede en wraakgevoelens. De onmenselijke lange jaren van ‘vluchten’ willen vergeten. Jij zult nooit begrijpen wat je jouw slachtoffers hebt aangedaan, door je gedrag, agressie, manipulatie en leugens. Ze willen jouw woorden vergeten; ik zal niet eerder rusten voordat een ieder kiest voor de vrijwillige dood. Maar eigenlijk zijn ze al dood, geen gevoel, wereldvreemd, zich schuilhoudend voor jou en de wereld.
Wat is er toch misgegaan in jouw leven? Waarom wilde je de levens van onschuldige mensen zo manipuleren? Waarom maakte je levens van anderen tot een hel en zadel je ze op met schuldgevoelens.
Je ontneemt je slachtoffers de gelegenheid een harmonieus leven te leiden, je verminkt hun persoonlijkheid en ziel, ondermijnt hun eigenwaarde. Jaren van angst, kostbare jaren heb je jouw slachtoffers afgenomen.


Slachtoffers hebben geen empathie meer. Ze kunnen niet vergeven, en vooral niet vergeten!
Maar voor jou komt ooit de dag des oordeels. Hopelijk zullen rechters meedogenloos over je oordelen, want je bent ziek in je hoofd, en een pathologische leugenaar.
Eens zul jij je moeten verantwoorden voor al dat leed wat je hebt aangericht.

Niemand mag levens van anderen zo manipuleren, zo intens misbruiken dat zij niet meer in staat zijn een normaal leven te kunnen en mogen leiden, zonder die eeuwige angst.

In naam van je slachtoffers…

© Maydana

P.S voor één van je slachtoffers is deze lange weg van ellende bijna afgelopen, zij moet volgens de rechtbank smartengeld aan jou betalen van 25.000 euro, waarom; omdat de vrouwelijke rechter medelijden met je had. Je was je baan kwijt en vooral omdat je een groot ‘acteur’ bent, welke met je zielige verhalen ook haar om je vinger kon winden. Maar dit slachtoffer laat je in alle oprechtheid weten, dat ze nog niet klaar met je is, ze wil haar verloren jaren terug, en daar zal je voor moeten boeten. Ze heeft niets meer te verliezen! Nu schrijft ze nog zonder naam, maar zal niet schroomen, in de toekomst jouw naam openlijk in de sociale media te vermelden.

oordeel niet te snel....

Voordat jij een oordeel over mij en mijn leven wilt vellen,


Trek eerst maar eens mijn schoenen aan en loop die lange weg

Loop door al die kronkelpaadjes, door die donkere straten,

Dan pas voel je mijn verdriet, beleef je mijn intense pijn,

loop al die jaren die ik al ging.

Struikel over elke steen, waar ik over gestruikeld ben

Maar altijd weer ben opgestaan

Loop precies dezelfde weg, die ik moest gaan

Pas dan, kun jij over mij oordelen!

Moeder Aarde....

Aarde ik wil je beschermen,

wil je omarmen en voelen je warmte

je bent zo kwetsbaar, wij hebben je zo gemaakt

Een waar inferno ben je geworden

Waar golven, vuur en water niet meer weten

Welke weg ze moeten gaan

Hoe moet ik nog overleven na al je protest

Water, vuur en de rest

We hebben teveel van jou genomen

En te weinig gegeven.



© Maydana

Voor mijn 'Schaduw'

Als ik doodga ben jij schuldig
Als ik niet meer kan,

weet jij alleen waarom,



Gedreven door je zucht naar macht,

Het bezitten van een mens,

Verleg je steeds je grens,

Kun je niet aanvaarden,

Dat ik je niet wil !



Met je zieke geest,

Doordrenkt van macht.

Heb je mijn hele leven

kapot gemaakt.



Zoveel jaren zijn verstreken,

Jaren van intense angst en verdriet,

Je hebt mijn ziel uitgeknepen,

verwoest mijn leven,

God, wat doet hij morgen weer

Laat me toch nog een klein beetje leven!



Als ik doodga ben je schuldig,

Dood, door schuld,

Levenslang……..

Alleen door jou,

Ben ik zo geworden en

Iedere dag een beetje doodgegaan!



© Maydana

Diamanten

Diamanten.



Tranen met hun zoute smaak

Druppelden langs haar wangen,

Tranen van verdriet

Werden tranen van geluk.


Tranen,

Vocht,

Van zoveel jaren

Bevrijdt haar nu van de pijn,

Ze mocht na al die vele jaren

Ineens weer gelukkig zijn.


Ze liet haar tranen lopen,

Geen schaamte meer,

Ze kwamen diep van binnen

En stroomden naar oneindig ver.


Tranen waren haar emoties,

Opgesloten in haar hart,

Geopend door een vreemde macht,

Langzaam, maar vooral sereen

Werden tranen diamanten,

Geluk en vrijheid,

Voor haar alleen.



© Maydana